Ólína á ferð um Hornstrandir!

Fyrir nokkrum dögum, birti hið fjölhæfa fljóð og bloggvinkona mðín, Ólína Þorvarðar, fallega og fróma frásögn sína af gönguferð um Hornstrandir.
Slíkar ferðir árlegur viðburður hjá henni og fleiri vinum. Sólbrennd og sæl snéri hún svo aftur, en með vott af frunsu á efri vör!
Fékk hún þá þessa kveðju.

Hraustleg um Hornstrandir gekk
og hafði á bakinu sekk.
En líka kossa og kel,
karli gaf vel.
Þannig já frunsuna fékk!

Flugdóninn ÉG!

Já, sjálfur hef ég verið óþægur á flugi og áreitt flugfreyju!
Gerðist fyrir mörgum árum og ég get sko sagt ykkur, að það kom svipur á þá fögru freyju sem ég vogaði mér í dónaskap mínum að "kasta kveðju á"!
Áreittnin var já gróf, en þó fyrst og síðast óvenjuleg, blessuð freyjan fagra hafði aldrei orðið fyrir slíkri reynslu!
Og áreitninn?
Hún fólst í fjögra línu vísu sem ég afhenti henni að loknu fluginu á leið út, eftir að HÚN hafði stanslaust ÁREITT MIG með brosi sínu bjarta og ljómandi augum fullum af mildi!
Breikkaði brosið um helming og augun ljómuðu hálfu meir skærar,er hún hafði lesið vísuna og vakti gleði hennar svo mikla athygli annara farþega, að þeim þótti nóg um allan dónaskapin þegar hún féll í faðm minn og kyssti mig í þakklætisskyni!
Enda hef ég síðan aldrei endurtekið leikin og alltaf verið stilltur og prúður á flugi.
Bara verst að ég er búin að týna vísunni!

Lét ófriðlega í flugi og veittist að lögreglumönnum við handtöku