Lítil kveðja til Akureyrar í tilefni dagsins!

Akureyri, minn yndislegi bær,
Nú eitthundrað og fimmtíu árum nær.
Við Eyjafjörðinn ugglaust vex og grær,
Áfram líkt og yngis- fögur mær.

Á brautum hans ég barnskóm mínum sleit,
Björt er æskuminningin og heit.
Frá hjartans rótum, hreinskilin ei veit,
Um hamingjunnar meiri sælureit.

Til hamingju allir Akureyringar nær og fjær með afmæli bæjarins og sömuleiðis Dvalarheimilisins Hlíðar, 50 ára og Listigarðsins, 100 ára um þessar mundir!

Beiskur er sá beygði!

Prófessorinn gleymir nú því langmerkilegasta á ferli "Gerðunnar" í upptalningunni, nefnilega fv. Handboltadómari!

En það er nú annars kunnara en frá þarf að greina, að prófessorinn var sekur fundin og dæmdur af hæstarétti fyrir að gera orð Nóbelskáldsins Laxness að sínum (svo við orðum það pent) í ævisöguþríleik sínum um hinn síðarnefnda. Hins vegar vill svo til, að sá sami Halldór Guðmundsson sem þarna er nú í forsvari Hörpunnar, en prófessorinn vill meina að ætti ekki að vera það, skrifaði líka á svipuðum tíma ævisögu sama Nóbelsskálds, þar sem vel var að verki staðið og viðurkenningar hefur hlotið!
Þessu mun prófessorinn að sjálfsögðu aldrei geta kyngt í sinni eilifðarvindmyllubaráttu við "þá vinstri" svo skrif sem þessi koma nú ekki beinlínis á óvart.
Þannig er því bara oftast varið með þann beygða, beiskjan grefur um sig og brýst fyrr eða síðar upp á yfirborðið og er öllum ljós nema þeim beygða, sem helst aldrei mun viðurkenna ósigur sinn!

Það er svo síðan nokkuð fyndið, þegar Halldór Guðmundsson á með einvherjum hneykslishætti að vera ráðin sem einhver "innsti koppur í búri" hjá Samfylkingunni, meðan Þorgerður er bara "saklaust fórnarlamb og órétti beitt af vonda stráknum Degi B....?!"

Ansi hreint hlálegt já, en sannarlega ekki í fyrsta skiptið sem prófessorinn sér okkur fyrir álíka skemmtan!

Segir Dag hafa komið veg fyrir ráðningu